
5
Kroniek van Bosch en Vaart
10 april jl werd in de Gravenzaal van
het Haarlemse stadhuis bekend ge-
maakt dat wijkgenoot Hans van der
Straaten, oprichter van het gehandi-
captenvoetbalteam van de Koninklijke
HFC, de Kenau Hasselaerprijs 2012
heeft gewonnen.
Hans van der Straaten richtte het zoge-
heten G-team in 2004 op. Ruim een
jaar later kon het voetbalteam deelne-
men aan de
competitie.
De prijs, een
beeldje van
Kenau en
duizend eu-
ro, werd
overhandigd
door wet-
houder Jack
van der
Hoek.
De onder-
scheiding
past naad-
loos in de rij
van verdiensten voor Haarlem en onze
wijk die Hans op zijn naam heeft staan.
Inspirerend en innovatief lid van ‘de
Koninklijke’, archivaris en chroniqueur
van de wijk, jarenlange voorzitter van
het Leesgezelschap Hildebrand of zeer
onderhoudende spreekstalmeester
tijdens de Bosch & Vaartloop. Hans
draait er zijn hand niet voor om. (zie
foto’s).
De jaarlijkse Kenau Hasselaerprijs is een
initiatief van de Haarlemse gemeente-
raad. De prijs is bedoeld voor een per-
soon, bedrijf of instelling die zich op
bijzondere wijze heeft ingezet voor de
emancipatie van achtergestelde groe-
pen in de samenleving.
Hans, van harte!
Wim Krop
Hans van der Straaten - de Kenau van 2012
Niemand blijft gevrijwaard van geluk en
tragedie. Voor wie mij niet kent; ik ben
hulpverlener met een fascinatie voor
dakloze mensen met veelvuldige uitda-
gingen. Dat is een veel aardiger manier
om te zeggen dat iemand gebukt gaat
onder chronische psychiatrische pro-
blematiek. Statistisch gezien moeten er
mensen in ons Bos en Vaartkwartier
wonen met wie iets aan de hand is. Eén
op de honderd mensen krijgt bijvoor-
beeld met een psychose te maken. In
2007 leden naar schatting 642.800 in-
woners van Nederland aan een stem-
mingsstoornis. Ik schep er bepaald ge-
not in om over dit soort fenomenen te
schrijven.
Zo beschreef ik rond het jaar 2000 de
lotgevallen van ‘Karin’ in het Straatjour-
naal van Haarlem. Bij haar werd onge-
vraagd de gevel gereinigd, omdat zij
van haar woning een enerverend en
‘levend’ kunstwerk had gemaakt. Karin
houdt er met betrekking tot ‘het we-
reldgebeuren’ een schijnbaar afwijken-
de mening op na. Zij schildert maat-
schappijkritische teksten op borden,
hangt ze aan haar fiets en toont ze,
uitgedost met bloemen op haar zwarte
hoed, op drukke kruispunten aan wie ze
wil lezen. Deze meningen ventileerde zij
ook, eveneens in geschilderd woord,
op de stenen gevel van haar woning. Ik
ben er vaak, vol ontzag voor het zijn
voltooiing naderende kunstwerk, langs-
gefietst.
Karin woont gelukkig nog in onze wijk,
mede door tussenkomst van een aantal
betrokken buurtbewoners en de GG en
GD. Het Bosch en Vaartkwartier wordt
in de volksmond ook wel ‘een reser-
vaat’ genoemd. We zijn Beschermd
Stadsgezicht en er huist hier ergens een
ware schoonheidscommissie. Destijds
was deze kwalificatie en the sheer exis-
tence van deze commissie zogenaamd
‘een goede garantie voor waardevast-
heid van de huizen’. Dat is een utopie
gebleken. Waar menig huishouden
toen nog bakken geld op de beurs
verdiende, moet er nu ingeleverd wor-
den.
De eubiotiek van een woonwijk wordt
afgemeten aan de tolerantie voor an-
dersdenkenden. Laten we onze para-
dijsvogels koesteren. Deviantie is een
ander woord voor Levenskunst. Dan
komt het met onze regering ook wel
weer goed.
Rokus Loopik
Geveltoerisme in de Berkenrodestraat
Kommentare zu diesen Handbüchern